1 – Opvoeding

Onlangs heb ik me aangemeld bij het televisieprogramma Spoorloos. De televisiemakers gaan voor je op zoek naar je (pleeg)ouders. Ooit ben ik geadopteerd en het knaagt nog steeds aan me dat ik niet precies weet waar ik vandaan kom. Ik wil graag weten hoe ik aan bepaalde karaktereigenschappen ben gekomen. Die moet ik toch ergens hebben opgedaan.

Ik ben een vrolijke meid. Zo kennen de bezoekers van de bibliotheek mij ook. Ze vragen me graag hulp. Al jaren help ik jong en oud met een glimlach aan de boeken en muziek die bij ze passen. Ik straal dan. En, ja echt hoor, heel vaak inspireert een voorgestelde keuze mij ook hoe ik me de volgende werkdag wil kleden. Zo adviseerde ik gisteren een directeur het boek “De blauwe oceaan”. En vandaag is mijn haar lekker blauw, zijn mijn lenzen blauw gekleurd, en is mijn bril zo rood als de contrasterende oceaan in het boek, en ook voor vandaag is mijn stropdasje bloedrood.

Het moet me van het hart dat ik wel altijd vrolijk ben, maar dat binnenin, in de spelonken van mijn geest, het er behoorlijk duister en gewelddadig aan toe kan gaan. Dat uit zich vooral in de verhalen die ik in mijn vrije tijd schrijf. Die staan bol van angst, vernedering, onderdrukking, moord, vermissing, clandestiene handel, geweld, mysterieuze en sadistische situaties en… nou laat ik er maar niet teveel over uitweiden. Het is duidelijk dat ik een obscure, griezelige en raadselachtige bibliothecaresse ben.

Door Spoorloos heb ik de achtergrond van mijn lugubere kant gevonden. Het resultaat van het onderzoek gaf aan dat mijn pleegouders uit Zuid-Wales komen, en wel uit Llandaff. En hun voorouders uit Noorwegen. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is te stellen dat mijn start bij ene Sophie was, een kleindochter van Roald Dahl.