5 – Verward

“Fijn dat je op bezoek bent gekomen. Hoe is het met je? Kun je het redden alleen? En hoe is het met Koe en Stierke? Kunnen ze nu al wat meer overweg met elkaar? Ik zou ‘s avonds het licht maar aan laten, dan voel je je misschien niet zo alleen. Hier is het maar niks, Twila. Niets kan ik. Al mijn ledematen zijn volgeplakt met pleisters. Tja, dat heb je met dat moderne specialisme Pleisters plakken op een houten been. Het is hier saai. Hoe ben ik hier eigenlijk gekomen? Gelukkig mogen de eerste pleisters binnenkort al eraf. Zouden die pleisters er ook voor zorgen dat ik zo’n slaap krijg? Ik lig hier maar te geeuwen. Zelfs lezen is vermoeiend. Het is wat met die kasseien. Wat liggen die dingen levensgevaarlijk ongelijk. Dat blijkt maar weer. Wat zie je er weer schattig uit. Ik kwam op dat gedeelte van de wijk al nooit maar reken er maar op dat ik daar niet snel nog een keer kom. Eigenlijk ben ik blij dat mijn bezoek is uitgesteld. Heb je Ashley nog gesproken? Als ik binnenkort weer thuis kom wil je dan een rolstoel voor me regelen. Die kun je hier bestellen. Dan kan ik me in huis voortbewegen en kun jij me buiten rondrijden. Ken je die Benidorm Bastards met hun rolstoelen? Wat ben ik blij dat je er bent en dat je zo zorgzaam bent. Op het moment dat mijn uitgestelde bezoek komt zal ik nog niet goed ter been zijn, lieverd. Zou je dan toch bij me willen blijven en voor mij én voor mijn bezoek en onze katten willen zorgen? Zou die gekke poppendokter iets onder die pleisters hebben gedaan? Wil je de volgende keer schoon ondergoed meenemen? Ik ratel maar door. Is het bezoekuur al voorbij?“