Blijf doorgaan! Leven is reizen.
Titel: 3 – Het beeld
Datum: 25 augustus 2022
Auteur: Sandra van de Pijl
Wat geniet ik van mijn reis. Zelfs nu de stromende regen over mij en mijn beertje druipt voel ik dat ik leef. Na een vierde heftige onweersklap besluit ik in een hotel te overnachten.
Nog druipend van de regen kijk ik rond. Naast de kledingkast staat een tafeltje met een waterkoker, twee bekertjes en enkele sticks met oploskoffie, suiker en melkpoeder. Dat ga ik proberen! In de hoek zie ik een stoeltje met een grauwe levenloze pop half verstopt in een zwarte hoodie. Ze kijkt boos uit haar ogen. Ik krijg er koude rillingen van. Bij het raam staat een glimmend notenhouten bureautje. Het raam geeft uitzicht op het weidse landschap.
Net voor de wekker schrik ik wakker. Waar is mijn beertje, waar is ze? Gisteravond heb ik haar mee naar bed genomen. Nu is ze weg. Beertje, waar ben je?!
Binnen de kortste keren is het hotel in rep en roer, personeel en gasten zijn op zoek. Helaas vindt niemand mijn lieve beertje. Ik kan toch niet zonder mijn steun en toeverlaat! Dit leven wil ik niet. Was ik maar nooit…
Het regent nog steeds pijpenstelen. Als ik weg wil rijden en naast me het lege zijspan zie, huil ik nog harder. Ik proef de zoute tranen die over mijn wangen rollen. Met moeite concentreer ik me op de weg. Snotterend moet ik een beetje lachen: Nu weet ik nog steeds niet hoe koffie smaakt. Na ruim een uur janken zie ik iets in mijn gedachten, of eigenlijk iets juist niet. “Terug”, roep ik keihard tegen mezelf.
Een van de kamermeisjes heeft gelukkig mijn beertje gevonden. Het was onder het matras verstopt. En het beeld in mijn hoofd klopt: het stoeltje is onder het bureau geschoven, het raam staat open en de kleurloze boosaardige pop heeft de benen genomen.