3 – Bezoek

Eindelijk weer thuis. Die lompe koe van een kat, ik heb mij rot gewreven op de plaatsen waar zij haar met verf besmeurde poten heeft neergezet. Wat hoor ik? Werd er gebeld?
Even door het raam kijken wie er op dit uur nog aanbelt, ik verwacht niemand.
Oh, maar kijk, wat een schatje. Snel opendoen en kijken wie ze is.

‘Dag mevrouw, ik ben Twila en dit is mijn nieuwe katje Stierke.  Ik heb een briefje mee van jouw vriendin Lettie.’

Achter Teddy is Koe naderbij geslopen. Ze gromt en blaast naar het grijswit gevlekt ding in de armen van het wezen dat net aangebeld heeft.

Teddy leest het briefje en nodigt Twila uit om binnen te komen.

‘Let maar niet op die dwaze kat,’ zegt ze, jaagt Koe naar de achtertuin en sluit de deur.
‘Jij zal wel een heleboel te vertellen hebben. Hoe is het nog in dat poppenhuis? Wat een vreselijke plaats is het toch. Goed dat je er bent weggegaan. Maar hier kan je maar een tijdlang blijven. Ik verwacht namelijk hoog bezoek.’

‘Hoe lang kan ik hier blijven? Het is hier heel knus. Stierke en ik gaan ons hier zeker thuis voelen en welk bezoek verwacht je dan?’

‘Over dat bezoek moet ik zwijgen.  De andere poppen mogen er vooralsnog niets over te weten komen. Een drietal weken mag je met jouw katertje hier logeren, maar dan moeten wij een andere oplossing zoeken. Maar het is laat. Gaan jullie nu maar lekker slapen.’

Midden in de nacht wordt Teddy wakker van het gekrijs van Koe die nog buiten zit. Ze staat op en laat de kat binnen in de keuken. Als ze de trap oploopt merkt ze dat er licht brandt in de logeerkamer.