2 – Popfestival

Het was heerlijk op het buurtfeest. Ons orkestje genoot veel bijval. Mijn uniformpje heb ik laten droogkuisen en hangt nu weer netjes in mijn garderobe. De zomer duurt nog een tijdje en ik kan niet wachten tot het Popul Air Festival begint. Drie dagen lang popmuziek met grote namen op de affiche. Ik heb Moon mee gevraagd, te gek wat die meid zoal uit haar instrument tevoorschijn tovert. Ze zegt dat ze haar eerste viool heeft ‘verast met één r’ en dat ze zich volledig op de moderne muziek heeft gestort.
“Ik kan mij weer volledig uitleven”, zei ze me. “Dus ga ik maar al te graag in op jouw idee om samen  op het festival uit de bol te gaan.”

Etta heeft mij de oren van mijn kop gezaagd om ook mee te mogen. Een beetje tegen onze zin hebben Moon en ik toegezegd. Ze is niet van het gooi-maar-alles-los type en zal straks niet lachen als de festivalweide in een modderpoel verandert. Maar ze moet en zal het optreden van die Harry Styles meemaken.

“Eindelijk een gozer die iets van mode afweet en daarbij ook nog  kan zingen”,  zegt ze met haar felrode pruilmondje.

Moon en ik hebben berekend dat al ons hebben en houwen in één rugzak moet passen want buiten het tentje wil Moon ook haar viool meenemen.

“Je weet maar nooit of er een band is, die op zoek is naar een violiste. Stel je voor, Grace, en dan kan jij lekker drummen!”

Omdat ze mijn lichtgewicht tentje te krap vindt, zegt Etta dat ze zelf op zoek gaat naar een steviger modelletje waarin ze ook wat kleren kan opbergen. Ze vraagt zich af of ze nog iemand kan meevragen, kwestie van het gezellig te houden. Benieuwd met wie ze straks komt aandraven.