1 – Monster

Vanuit mijn bruinleren brede zetel schuif ik mijn leesbril wat verder naar het puntje van mijn neus en lees ik mijn proclamatie luid voor. “Beste volgelingen, enkele maanden geleden bezag ik de wereld en zag dat het niet goed was. Er moeten nieuwe leiders opstaan. Vanaf dat moment ben ik me gaan verdiepen in leiderschap. Mijn conclusie is simpel. Er is te weinig respect voor autoriteit. Artsen, agenten, dominees, ambulancepersoneel, bewakers, ministers en leraren worden amper meer serieus genomen. Er wordt een loopje met ze genomen. Om die reden ben ik mijn campagne over nieuw leiderschap begonnen. Dat is uitgegroeid tot iets dat over fysieke grenzen heen gaat. En nu sta ik voor jullie met twee eenvoudige basisregels die ik van jullie eis: Regel 1: Ik heb altijd gelijk. Regel 2: In het zeldzame geval dat je denkt dat ik geen gelijk heb, geldt regel 1. Zo simpel is het leven. Dit zijn de twee regels die jullie immer en altijd hebben te volgen. Iedereen is vrij te doen en laten wat gewenst is, maar laat duidelijk zijn dat ik jullie nieuwe leider ben en dat deze twee regels heilig zijn.” 

Het publiek buigt diep voorover met de armen gestrekt en de handen op de vloer, zoals in een stripverhaal een Egyptische koningin wordt aanbeden. “Godin, godin, onze godin,” scandeert iedereen in volle overtuiging. Ik neem mijn leesbril af en sta op.

“Kijk,” zeg ik tegen Penny, bij wie ik op bezoek ben. “Dit verhaal is het monster in mijn hoofd. Afgelopen week heb ik al drie keer deze droom gehad. De weken daarvoor ook een enkele keer. Steeds hetzelfde: ik ben de leider en godin van iedereen.”
Penny, die altijd even wijs is, kijkt me aan en antwoordt met een korte zin: “Ik zal een psychiater bellen, godin Reign.”